Unguided Tour

Ο Βασίλης Ζωγράφος, η Ειρήνη Μπαχλιτζανάκη και η Μαρία Οικονομοπούλου παρουσιάζουν στον εκθεσιακό χώρο του Παλαιοπωλείου Μαρτίνος την έκθεση Unguided Tour, διερευνώντας μέσα από την συνύπαρξή τους μια εκδοχή του εικαστικού δημιουργού ως εν δυνάμει συλλέκτη αντικειμένων.
Αυτού του τύπου η αντιμετώπιση των αντικειμένων αν και παραβλέπει συχνά την υλικότητα, το ιστορικό πλαίσιο, την πρακτική λειτουργία και τη σχέση των αντικειμένων με τα αντίγραφά τους, δίνει έμφαση στην υπέρβαση της υποκειμενικότητας, προκειμένου να γίνουν προσεγγίσεις ανταλλαγής αξιών. Η πολιτισμική βιογραφία των αντικειμένων ξεπερνιέται ώστε και οι τρεις να συντονιστούν –και να συντονίσουν– μια περιήγηση στη συλλογή χωρίς καθοδήγηση.
Τα ζωγραφικά αντικείμενα του Βασίλη Ζωγράφου, πολλά από τα οποία προέρχονται από τη συλλογή του παλαιοπωλείου, επιλέχτηκαν με βασικό κριτήριο την αισθητική απόλαυση που του είχαν ασκήσει. Πέρα όμως από την ιδιαιτερότητα ή τη μοναδικότητα που έχει ένα αντικείμενο, ο χρόνος της ίδιας της ζωγραφικής διαδικασίας παρέχει στο δημιουργό τη δυνατότητα να εστιάσει στην αρχική έμπνευση για την κατασκευή ενός αντικειμένου, κάνοντας ταυτόχρονα αντιληπτή και την αυτοτελή του οντότητα. Η ζωγραφική πλέον συλλογή που παρουσιάζεται, αναδεικνύει αλληγορίες και μεταφορές που κρύβουν τα αντικείμενα, δημιουργώντας έναν σχολιασμό σαν αυτόν που προσφέρει ένα βιβλίο ανοιγμένο σε όλες του τις σελίδες, μια ταυτόχρονη ανάγνωση που αναμφίβολα βοηθάει στην άσκηση ευαισθησίας, όπως και στην παραδοχή ότι τα αντικείμενα διευρύνουν κατά πολύ τα όρια του κόσμου.
Τα γλυπτά της Ειρήνης Μπαχλιτζανάκη, κατασκευές με ποικίλα, βιομηχανικά κυρίως υλικά, χαρακτηρίζονται τόσο από τις σημειολογικές τους παραλλαγές, όσο και από τη διαφοροποίηση που προκύπτει από την ένταξή τους σε διαφορετικό πλαίσιο. Τα έργα που παρουσιάζει στην έκθεση εμπνέονται από την έννοια της συλλογής, αλλά και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που παρουσιάζει ο χώρος του παλαιοπωλείου, στον οποίο συνεκτίθενται αντικείμενα από διαφορετικές πολιτισμικές καταβολές και με διαφορετικές υλικότητες. Τα αντικείμενα της συλλογής, από τα σκυριανά κεντήματα μέχρι δυο καρέκλες από την Ήπειρο γίνονται ερέθισμα για τη δημιουργία υβριδικών έργων που συνδυάζουν τον βιομηχανικό σχεδιασμό με παραδοσιακούς τρόπους παραγωγής διευρύνοντας την έννοια του τεχνουργήματος (craft) στην τέχνη. Οι αμφισημίες, αλλά και τα όρια ανάμεσα στο διακοσμητικό και το design αποτελούν χαρακτηριστικά στοιχεία των έργων της.
Η Μαρία Οικονομοπούλου εμπνέεται από την πλούσια συλλογή των κεντημάτων που ανακάλυψε στον ΜΑΡΤΙΝΟ και ειδικότερα από τα σημάδια της φθοράς και της χρήσης στο χρόνο αλλά και από τη διαδικασία συντήρησής τους. Είναι η επιδιόρθωση σημάδι αγάπης και φροντίδας ή συνήθεια μιας εποχής που η ένδεια επέβαλε; Είναι η δημιουργική προσπάθεια ισάξια της πρωτογενούς παραγωγής ή σημάδι αδυναμίας και προσπάθεια συγκάλυψης του ελαττώματος; Κάνοντας έναν παραλληλισμό μεταξύ των προβληματισμών αυτών και των κοινωνικοοικονομικών εξελίξεων στην Ελλάδα η Οικονομοπούλου χρησιμοποιεί φύλλα της εφημερίδας «Η Καθημερινή» από το 2009 έως σήμερα και με την τεχνική του κεντήματος, αντιγράφοντας μοτίβα και τρόπους επιδιορθώσεων που έχει δει στη συλλογή επεμβαίνει σε κείμενα που παρουσιάζουν δυσάρεστες ειδήσεις. Προσπαθεί με αυτόν τον τρόπο να εξισορροπήσει τα κακά νέα με στοιχεία πολιτισμού, σαν τον εξορκισμό του κακού που κυριαρχούσε στις κοινωνίες από όπου προέρχονται τα κεντήματα.